Een zomer van veranderen, liminaliteit & duiken in niet-weten

Zo rond april, voelde ik het duidelijk. Er is verandering nodig!

Dat sudderde al een half jaar, maar zette niet echt door.

En waarom zou ik veranderen? Wat dan? Werk?

Ik had leuke klanten en werkte samen met een warm multi disciplinair team.

Ik kon geen reden bedenken om dat te veranderen.

Dus ik keek weer eens een video van Simon Sinek en ging nadenken over mijn Why.

Waar word ik ook alweer blij van? Wat vond ik als kind leuk? Waar haal ik energie uit?

Waar krijg ik voldoening van? Wat zijn mijn competenties? Wat maakt me uniek?

Ik wist het wel, maar ik kon niks met de antwoorden.

Ze voldeden niet meer.

Het waren 'oude' antwoorden, van de oude mij.

En ik was onderweg naar iets nieuws iets onbekends, zei mijn lijf.

Mijn hoofd werd onrustig van het idee: Veranderen zonder te weten waar je naartoe gaat. Waarom? Hoe zo dan? En hoe dan? Voor hoelang? Waarom ook alweer?

Maar mijn onderbuik was duidelijk:

"Maak hier ruimte voor! Ga er doorheen!"

Het urgente gevoel in mijn lijf om te veranderen zonder te weten waarheen, liet me niet meer met rust. Het werd steeds sterker. En zo ergens rond mei rolde ik hortend en stotend een soort van ehhh liminaliteit in.

Liminaliteit.

Het grote ondertussen, the in-between.

Die fase waarin het oude niet meer werkt en het nieuwe er nog niet is.

Onderweg naar iets onbekends. Naar een toekomstige versie van mijzelf,

waar ik nog geen kennis mee heb gemaakt.

Ik had tijd nodig!

Tijd om dit voor mijzelf op een rijtje te zetten en ruimte om naar binnen te keren.

Gelukkig stond er een week zee gepland.

Wat afstand van het dagelijkse leven zou me vast goed doen.

Lange wandelingen op het strand en een week mijn hoofd leeg laten waaien.

Precies wat ik nodig had.

Vertragen ging vanzelf aan de zee. En ik pakte de tijd om naar binnen gaan. Om met liefdevolle aandacht mijn lijf en het leven in mij te voelen.

Diep luisteren, met een open nieuwsgierig houding mijzelf verkennen. Zonder de verwachting of hoop om een antwoord te vinden.

Dat laatste was belangrijk, ik kon het goed voelen.

Stap voor stap dus, zoals je ook in dichte mist gewoon je voeten volgt.

In de antropologie wordt liminaliteit gezien als een cultureel en psychologisch proces van overgang over grenzen en begrenzingen heen, zoals in overgangsrituelen.

Het gebeurt in onze persoonlijke levens, wanneer we een grote verschuiving maken.

Zoals wanneer een jongen een man wordt, wanneer je de transitie maakt van alleenstaand naar trouwen of samenwonen. Of wanneer we op latere leeftijd in de overgang zijn.

Die fases wanneer het oude er niet meer is en het nieuwe nog niet bekend is.

Ik was er middenin beland.

Dat was duidelijk.

De week zee was heerlijk.

Het bracht rust en vanuit mijn onderbuik voelde ik:

• Dit proces, die liminaliteit, dit ondertussen, het is nog maar net begonnen Nicole

• Je hebt nóg veel meer ruimte nodig voor deze overgang, voor deze transformatie

• Meer tijd om terug te trekken, om het niet te weten

• Om alle wensen, verlangens, ideeën, gevoelens te voelen, maar er niet op te reageren

  
  

Maak tijd voor:

• Elke dag mediteren, buiten en in het eerste ochtendlicht

• De natuur in, stil zijn en staren naar de bomen, de wolken, de sterren

• Je vrouwelijke en creatieve kant alle ruimte geven

• Vrij dansen en je lijf te laten bewegen zoals het wil bewegen

• Rauw tekenen en krassen op grote vellen papier, zonder dat het ergens op moet lijken

• Zelf-massages, badderen, romannetjes lezen in de hangmat

• Eruit gaan en je nieuwsgierigheid volgen, zonder plan: maak regelmatig mini quests

Oke dus...

Nou ja, ik had op dat moment zelf geen beter plan.

Dus ik heb me er volledig aan overgegeven. Sterker nog, ik heb er prioriteit van gemaakt. Zolang het nodig was.

En ik kan je vertellen, ik vond deze zomer een van de meest verwarrende periodes uit mijn leven. Het volgen van mijn lijf en mijn onderbuikgevoel zonder te begrijpen

waar ik heen ga, is voor de control-lover in mij niet zo makkelijk.

Het was ook een van de meest rijke periodes.

Waarin ik diep dook in mijzelf, mijn onrust en overtuigen tegenkwam en mijn vertrouwen aan alle kanten getoetst werd.

Verandering, het ondertussen, het vraagt om overgave maar ook om pure aandacht.

Het vraagt om het los laten van verwachtingen en van wat we al weten.

En als dat lukt, steekt synchroniciteit de kop op.

Ik had ineens de meest bijzondere 'toevallige' ontmoetingen, onverwachte gesprekken en magische momenten, die me stuk voor stuk door het proces heen hielpen.

Ik begon de voordelen van mijn mindfulness practice te ervaren.

Met de meditaties bleef ik geankerd in mijn lichaam.

En ik kon de verschillende lagen in mijzelf goed observeren,

zonder er iets aan willen te veranderen.

Mindfulness gaat over non-reactief-gewaarzijn, precies waar dit proces,

deze verandering om vroeg.

Met momenten stond mijn mind te springen met concrete oplossingen

en briljante acties die ik kon ondernemen.

Maar mijn innerlijk weten, mijn lijf en mijn onderbuik waren helder.

Ze bleven me sussen:

"Nee, niet nu. Nee niet dit. Nee nog niet.

Deze transformatie is niet te sturen Nicole, het heeft zijn eigen vorm en zijn eigen tijd. Vertrouw er maar op."

Maanden lang heb ik vooral mijn vrouwelijke kant alle ruimte gegeven, zonder te reageren op gedachten, wensen, ideeën. Zeg maar next-level-overgave 😅

Een bijzondere, rijke en verwarrende tijd.

Tot....

ik eind augustus tijdens een van mijn mini quests stuitte op iets

waar mijn innerlijk vuur hoog van oplaaide. Mijn lijf werd wakker en ik ging helemaal tintelen van top tot teen. En inneens was er een overduidelijke:

"Ja! Dit ga ik volgen!"

🔥🔥🔥

Mijn mind totaal verbaasd.. Nu ineens wel?

Maar ik merkte dat mijn lijf automatisch stappen ging ondernemen. Ik ging dingen onderzoeken, lezen, mogelijkheden in kaart te brengen.

Langzaam kom ik aan de andere kant van de liminaliteits-brug waar ik afgelopen zomer op heb vertoefd. En voel ik ruimte om een nieuwe wereld en nieuwe ideeën te ontdekken.

De eerste hints heb ik afgelopen week al op de socials gedeeld,

in deze instagram en linkedin posts.

En natuurlijk houd ik je op de hoogte van waar dit innerlijk vuur me heen gaat brengen. Ook nu probeer ik zo verwachtingsloos erin te blijven. En te kijken waar dit proces verder heen wil.

Ik vond het bijzonder om mezelf zo intensief te voelen veranderen en transformeren.

Maar het is er ook de tijd voor.

Veel mensen om me heen zijn aan het veranderen.

Een innerlijke verandering als deze, gaat samen met overgave en diep vertrouwen: in jezelf, in het veranderproces en in het Leven. Ga jij ook door een innerlijke verandering heen?

En daagt het leven je uit om je lijf en je hart te volgen en je mind wat losser te laten?

Daagt het leven jou ook uit om je lichaam en je hart te volgen en je verstand los te laten?

Het is niet gemakkelijk, ik weet het. Maar, you've got this, jij kan dit ook!

Wees zacht en mild voor jezelf.

En geef jezelf alle tijd en ruimte die je hiervoor nodig hebt.

Gewoon zijn en observeren wat er in je gebeurt.

Mindfulness biedt trouwens een geweldige bedding voor dit proces.

Het heeft mij enorm geholpen.

Mindfulness geeft een geweldig bedding voor dit proces.

Het heeft mij enorm geholpen.

Voor nu wens ik je veel liefde!

Laat me gerust weten hoe het met je gaat.

En kun je wat steun gebruiken in jouw verandering?

Kijk dan eens naar dit persoonlijk verandertraject Vanuit Je Hart.

⭐️

Liefs, Nicole