Het nieuwe paradigma - Werk in jouw ritme, met jouw waarden, vanuit je hart

Shifts

Er is iets geshift in het team wat ik begeleid. Ik kan het voelen in hun sociale veld. Het is nog niet zichtbaar in de buitenwereld,

maar ze lijken samen een drempel over te gaan. Ik ben heel benieuwd

hoe ze zich verder gaan ontwikkelen.

Ze zijn onderweg naar een passender ritme en een nieuwe manier van samenwerken.

En in dat onderweg zijn, staan ze als het ware op een brug.

Ik noem het de liminaliteitsbrug.

De fase in het ondertussen.

Waarin je stap voor stap met elkaar uitzoekt wat goed werkt.

Gelukkig heeft dit team de tools om het ondertussen te navigeren.

Want op deze brug heb je keuzes. Je manier van navigeren bepaalt waar je uit gaat komen.

Als je de spelregels van het ondertussen

maar begrijpt.

Deze tijd

Veranderen is de weg van oud naar nieuw.

Ik zie de wereld om me heen snel veranderen.

We zien het allemaal wel vermoed ik. Want we komen collectief tot resultaten die eigenlijk niemand wil: gezondheidscrisis, klimaatcrisis, financiële crisis, economische crisis, samenlevingen onder druk, geweld, ongelijkheid,

technologische uitdagingen.

Onze samenwerkingen en relaties staan daardoor onder druk. 

Wat tot vandaag goed heeft gewerkt, werkt morgen ineens niet meer.

Daarnaast veranderen je eigen behoeftes en je moet jezelf steeds weer opnieuw uitvinden.

We staan met zijn allen op die brug die van oud naar nieuw gaat.

Wat is jouw 'oud'? En wat is het 'nieuwe' waar je naar verlangt?

Waar ben jij naar onderweg?

Het oude paradigma

Oké om het scherp te maken ga ik even zwart-wit.

Onze oude manier van samenwerken zou ik omschrijven met de woorden:

Resultaatgerichtheid, high performance, deadlines, kpi's, winst, groeiverslaving, consumeren, competitie, concurrentie, korte termijn visies (kwartaal/jaar), centraal, globaal, gedeeltelijke openheid, oppervlakkige communicatie, groene marketing en indekken

(via contracten, terms, voorwaarden).

We komen uit een behoorlijk mentale tijd, waarin we het hart te vaak vergeten en we niet meer weten hoe we moeten vertrouwen. Dat heeft geleid tot een rat race,

een werkcultuur van plichtmatig werken, burnouts, bore outs, macht uit balans, status, controle, meer-meer-meer, hebzucht en te vaak win-loose situaties. Ja oké,

soms lijkt er een win-win (maar wint dan ook echt iedereen?).

Gelukkig is een paradigma zoiets als het verhaal wat we elkaar vertellen. Het zijn onze aannames, principes en manieren of methoden om dingen te doen.

Vaak komen ze uit onze opvoeding, van ouders en verzorgers, uit onze cultuur, uit religie, school, maar ook uit trauma of strijd.

En in deze tijd zijn we ons oude paradigma aan het herzien.

We komen tot een nieuw verhaal.

Het ondertussen

Dus zijn we in het ondertussen, we staan collectief op die liminaliteitsbrug.

Onderweg van onze oude manieren, ideeën en verhalen. Naar nieuwe manieren, betere ideeën en verhalen waar we blij van worden.

Ons nieuwe verhaal

Ik denk dat we al een tijdje onderweg zijn naar een nieuwe manier

van samenleven en samenwerken. Naar nieuwe relaties, een nieuwe economie, een andere manier van omgaan met met de aarde en met onze eigen vitaliteit.

En dat verhaal, ons nieuwe paradigma, heeft hele andere woorden.

Het gaat wat mij betreft over:

Samenleven en samenwerken vanuit het hart.

Waarden gedreven, missie gedreven.

Met liefde voor onszelf, voor elkaar, voor deze aardbol en alle levende wezens. Lange termijn (ja 7 generaties!), in lijn met de natuurlijke ritmes en met wat de seizoenen ons bieden. In de vorm van samenwerkende communities, hyper lokaal en grassroots up.

Vol openheid, vertrouwen en transparante communicatie.

Met wederzijds respect, plezier!, laten we vooral ook lol hebben, vanuit authenticiteit,

met schoonheid en creativiteit.

Samenwerkingen die uitkomen op WIN-WIN-WIN.

Waarin ik én jij winnen, zij winnen én ook de natuur, de aarde en alle levende wezens winnen.

Een samenleving waarin we onze wonden kunnen helen, onze lessen kunnen integreren zodat pijn en trauma verzacht en we in een kalme en respectvolle dialoog

kunnen treden over situaties die complex en pijnlijk zijn.

Het ondertussen navigeren

Ik denk dat we allang onderweg zijn naar die nieuwe manier van samenleven. We bewandelen collectief die liminaliteitsbrug en daar zijn we nog wel even.

Er zijn specifieke tools om het ondertussen te navigeren. Zodat je ook uitkomt waar je wil zijn.

Inheemse stammen hebben nog veel kennis daarover, hebben er rituelen en ceremonies voor. De ingrediënten daarvan zijn vertragen en terugtrekken, in stilte kunnen zijn, helemaal aanwezig in het hier en nu. Scherper en dieper waarnemen zonder er iets van te vinden van wat je ziet of ervaart, zonder er meteen iets mee te doen.

Kunnen gedijen in het Niet Weten.

Naast logica, weten hoe je moet varen op je intuïtie en je innerlijk weten.

Eindeloos veel geduld en compassie hebben voor jezelf en voor de mensen om je heen. Om vanuit een open hart op het juiste moment actie te ondernemen.

Dat zijn wat spelregels van het ondertussen.

Spelregels die we eigenlijk allemaal wel kennen & tools die we

allemaal zelf kunnen cultiveren.

Verander-reizen

Voor verandering is een reis nodig, je moet die brug over.

Als natuurlijk voeler en overbrugger is het ondertussen een plek die ik gaaf vindt om te navigeren. Met kleine teams, maar ook voor individuen.

Zo is de U Journey, een mooie diepgaande verander-reis voor teams,

waarin je de tijd neemt om jullie eigen unieke manier van veranderen te ontdekken.

Wil je meer weten? Neem gerust contact op!

Warme groet,